Συνεχίζεται το 67ο φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας. Κατά το πρώτο Σαββατοκύριακο του φεστιβάλ προβλήθηκαν οι εξής ταινίες: το ντοκιμαντέρ «Γράμμα στον Ηλία» του Μάρτιν Σκορσέζε, αφιερωμένο στον Ηλία Καζάν, οι ταινίες «Σιωπηλές ψυχές» του Ρώσου Αλεξέι Φεντορτσένκο, «Post Mortem» του Χιλιανού Πάμπλο Λαρέν, «Meek’s Cutoff», γουέστερν της Κέλι Ρέισχαρντ και το «Potiche» του Γάλλου Φρανσουά Οζόν.
Στα παλίσια του φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε επίσης πορεία διαμαρτυρίας ενάντια στην εγκατάσταση εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας.
Σιωπηλές ψυχές
Ο Ρώσος Αλεξέι Φεντορτσένκο αφηγείται την ιστορία δυο φίλων, που ξεκινούν ένα ταξίδι για να κηδέψουν τη γυναίκα του ενός. Το ταξίδι έχει σχέση με τις παραδόσεις των Μέργια, μιας αρχαίας φινλανδο-ουγγρικής φυλής που κάποτε είχε εγκατασταθεί στην κεντροδυτική Ρωσία, όπου ζουν οι δύο ήρωες.
Γράμμα στον Ηλία
Ο Στάθης Γιαλέλης σε σκηνές από την ταινία Αμέρικα του Ηλία Καζάν, κυριαρχεί στο ωριαίο ντοκιμαντέρ των Μάρτιν Σκορσέζε και Κεντ Τζόουνς. Με τον ίδιο τον Σκορσέζε να μιλάει με αγάπη και θαυμασμό για το έργο του μεγάλου αυτού Έλληνα σκηνοθέτη, που όχι μόνο τον επηρέασε αλλά και τον έπεισε, όπως εξηγεί ο ίδιος στην ταινία, να στραφεί στον κινηματογράφο. Ένα όμορφο, συγκινητικό ντοκιμαντέρ, που αξίζει να προβληθεί πλατιά.
Post Mortem (Νεκροψία)
Ήρωας στην ταινία του Χιλιανού σκηνοθέτη Πάμπλο Λαρέν είναι ένας υπάλληλος στο νεκροτομείο νοσοκομείου του Σαντιάγο της Χιλής, στη διάρκεια της επιβολής της δικτατορίας του Πινοτσέτ. Ο σκηνοθέτης καταγράφει τόσο την καθημερινή δουλειά του πρωταγωνιστή του (που ξαφνικά βρίσκεται μπροστά σε αμέτρητα πτώματα αθώων πολιτών που μεταφέρονται από τους στρατιωτικούς στο νοσοκομείο) όσο και τον έρωτά του για μια χορεύτρια σε καμπαρέ, έρωτα που αλλάζει αναπάντεχα την πορεία της ζωής του. Ταινία δοσμένη με ένα αυστηρό, ελλειπτικό, κάπως ερμητικό, στιλ.
Ήρωας στην ταινία του Χιλιανού σκηνοθέτη Πάμπλο Λαρέν είναι ένας υπάλληλος στο νεκροτομείο νοσοκομείου του Σαντιάγο της Χιλής, στη διάρκεια της επιβολής της δικτατορίας του Πινοτσέτ. Ο σκηνοθέτης καταγράφει τόσο την καθημερινή δουλειά του πρωταγωνιστή του (που ξαφνικά βρίσκεται μπροστά σε αμέτρητα πτώματα αθώων πολιτών που μεταφέρονται από τους στρατιωτικούς στο νοσοκομείο) όσο και τον έρωτά του για μια χορεύτρια σε καμπαρέ, έρωτα που αλλάζει αναπάντεχα την πορεία της ζωής του. Ταινία δοσμένη με ένα αυστηρό, ελλειπτικό, κάπως ερμητικό, στιλ.
Meek’s Cutoff
Πρόκειται για την πορεία μιας μικρής ομάδας αποίκων στις αχανείς, αφιλόξενες πεδιάδες της αμερικανικής Δύσης, με τη σκηνοθέτρια να εστιάζει το ενδιαφέρον της στη δημιουργία ατμόσφαιρας.
Πρόκειται για την πορεία μιας μικρής ομάδας αποίκων στις αχανείς, αφιλόξενες πεδιάδες της αμερικανικής Δύσης, με τη σκηνοθέτρια να εστιάζει το ενδιαφέρον της στη δημιουργία ατμόσφαιρας.
Potiche (Γλάστρα)
Μια απολαυστική κωμωδία του Φρανσουά Οζόν, βασισμένη σε ένα γαλλικό θεατρικό έργο της δεκαετίας του ’80. Ταινία με εξαιρετικές ερμηνείες από τους δυο βασικούς πρωταγωνιστές: την Κατρίν Ντενέβ στη ρόλο της συζύγου ενός εργοστασιάρχη, σε επαρχιακή πόλη της Γαλλίας του 1977, που από «γλάστρα» μετατρέπεται σε απελευθερωμένη, αγωνιστική γυναίκα και τελικά τα βάζει και με τον υποτιθέμενο αριστερών αρχών δήμαρχο της πόλης, και τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ στο ρόλο του δημάρχου, πρώην εραστή της Ντενέβ, που ενώ αρχικά τη βοηθά στη διεύθυνση του εργοστασίου, στο τέλος, εξαιτίας μιας παρεξήγησης, τάσσεται εναντίον της και την αντιμετωπίζει αντίπαλο στις δημαρχιακές εκλογές.
(ΠΗΓΗ: in.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου