ΟΙ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ Η ΚΡΥΦΗ ΣYΝΕΝΟΧΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Για άλλη μια φορά οι πολιτικοί του τόπου μας έχουν δώσει ρεσιταλ γελοιότητας και υποκρισίας. Έχει καταντήσει κουραστικό και κλισέ, όμως, να επιρρίπτουμε σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα και σε μια κουλτούρα που πασχίζει να κρατηθεί από φθαρμένα νήματα του παρελθόντος, τις ευθύνες. Τα αίτια των πελατειακών σχέσεων στην Κύπρο (αλλά και στην Ελλάδα) είναι πολύ βαθύτερα και πολύ πιο σοβαρά.

Παρακολουθούμε τους πολιτικούς αυτού του τόπου, τους υποτιθέμενους ηγέτες (εαν υπάρχουν ακόμη  ηγέτες στην εποχή μας), να επιδίδονται σε μια unfinitum παραδοξολογία και κυριολεκτικά να παραδίδουν μαθήματα βλακείας και άγνοιας. Αυτό που με προβληματίζει όμως περισσότερο, δεν είναι η απέλπιδα προσπάθεια των πολιτικών να καλύψουν τις παρατυπίες τους ˙ δεν με ανησυχεί τόσο το γεγονός ότι οι πολιτικοί μας αποδέχονται και παραδέχονται την ύπαρξη ενός καθεστώτος πελατειακών σχέσεων.  Αυτό που με ανησυχεί ιδιαίτερα, είναι η αντίδραση τόσο του λαού όσο και των διανοούμενων (εαν υπάρχουν) αυτού του τόπου. Δηλαδή η μη αντίδραση. Γιατί είναι συνένοχοι!

Από τη μια, ο λαός έχχει βολευτεί στον καναπέ του και αρκείται στο πάτημα  μερικών πλήκτρων, ούτως ώστε να αποκαλεί τον εαυτό του πολιτικοποιημένο και ενδιαφερόμενο για τα δημόσια ζητήματα. Από την άλλη, οι υποτιθέμενοι διανοούμενοι, αρκούνται στο να επαναλαμβάνουν χιλιοειπωμένα κλισέ και να τα ρίχνουν όλα στην κακή νοοτροπία μας, απλώς γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο να πουν.

Για να κατανοήσουμε την ύπαρξη ενός τέτοιου συστήματος πελατειακών σχέσων, το οποίο βεβαίως αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία, θα πρέπει να ανατρέξουμε στο 18^ο και 19^ο αιώνα. Εκεί θα συναντήσουμε μια Ελλάδα (και κατ’επέκταση μια Κύπρο) υποταγμένη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτό απέτρεψε την Ελλάδα από το να γνωρίσει τόσο την Αναγέννηση όσο και το Διαφωτισμό. Γιαυτό οι Έλληνες, ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζουν τι πάει να πει ελευθερία του «άλλου». Η δυτικοποίηση της Ελλάδας επήλθε εκ των υστέρων.

Σκοπός των ελλήνων διανοούμενων της εποχής δεν ήταν ούτε να φέρουν τις τέχνες και τα γράμματα στην Ελλάδα, ούτε να διεκδικήσουν τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των άλλων. Σκοπός τους ήταν η έξαψη του εθνικισμού με σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδας. Σε καμιά περίπτωση δεν ηθικολογώ, ούτε κρίνω καταστάσεις. Τα γεγονότα έτσι είχαν.

Έτσι λοιπόν, όταν ο ραγιάς ήθελε κάτι από τον Σουλτάνο, προσέφερε κάποιο δώρο αξίας και ο δεύτερος, αναλόγως, του ικανοποιούσε ή όχι το αίτημά του (είναι αυτονόητο ποιός είναι σήμερα ο ραγιάς και ποιός ο σουλτάνος). Με την έλευση των δυτικοευρωπαϊκών τρόπων οργάνωσης των κοινωνιών και των θεσμών, η Ελλάδα πιάστηκε απροετοίμαστη. Αν και νωρίς υιοθετήθηκε αυτό το μοντέλλο, εντούτοις οι δομές που υποβάσταζαν το παλαιό και ασθενές σύστημα των  πελατειακών σχέσεων, ήταν εκεί. Με άλλα λόγια, προσπαθήσαμε να οικοδομήσουμε μια νέου τύπου κοινωνία πάνω σε πεπαλαιωμένες δομές. Αυτή τη στιγμή, οι εν λόγω δομές αρχίζουν σιγά σιγά να καταρρέουν.

Πολύ χοντροκομμένα και περιγραμματικά, έτσι φτάσαμε σήμερα να μιλάμε στην Κύπρο για ρουσφέτι. Κανένας όμως δεν αντιδρά. Αυτό είναι η είδηση και το παράδοξο και όχι ο βαθμός διαφθοράς των πολιτικών. Η κατάσταση που μόλις περιγράψαμε, και τα συνεπακόλουθά της,, είναι η μόνη κατάσταση στην οποία έχουμε μάθει να ζούμε. Με άλλα λόγια είμαστε συνένοχοι. Ίσως και να ευθυνόμαστε περισσότερο και από αυτούς τους πολιτικούς. Όπως το ψάρι, όμως, δεν μπορεί να αντιληφθεί το νερό μέσα στο οποίο κολυμπά, έτσι και ο δύσμοιρος κύπριος αδυνατεί να κατανοήσει το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει και μεγαλώνει. Γι’αυτό αρκείται στο να κάνει μια εκ των υστέρων διάγνωση αρνητικών επιπτώσεων. Μόνο οι καλλιτέχνες θα μπορούσαν να μας είχαν σώσει από αυτή την κατάσταση, αλλά κύρπριοι καλλιτέχενες δεν υπάρχουν[i].

---

[i]  Την έννοια του καλλιτέχνη την εννοούμε με την μακλουανική έννοια του όρου.

Σάββας Κυριάκου

ΤΟ IMAGE MAKING ΕΝΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

ΤΟ IMAGE MAKING ΕΝΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

            Ούτε ένα ευρώ δεν θα πληρώσει στο κράτος ως φόρο, δήλωσε στις 12 Μαϊου ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος. Δήλωσε, μάλιστα, ότι δεν πρόκειται να πειθαρχήσει ακόμη και σε δικαστική απόφαση η οποία θα τον καλεί να εξοφλήσει τις φορολογικές υποχρεώσεις της Εκκλησίας. Πρόκειται για έναν ισχυρό παράγοντα στην κυπριακή κοινωνία ο οποίος για άλλη μια φορά κάνει επίδειξη δύναμης ερχόμενος σε κατά μέτωπον αντιπαράθεση με το ίδιο το κράτος.

            Η κατασκεύη του προφίλ (image making) είναι μια τακτική που ακολουθούν τα δημόσια πρόσωπα (stars, πολιτικοί κλπ) με σκοπό να προωθήσουν, δια μέσου των μέσων (ΜΜΕ), τα χαρακτηριστικά τα οποία αυτοί θέλουν να προσδώσουν στον εαυτό τους για ιδιοτελείς σκοπούς ή στα πλαίσια εξυπηρέτησης ιδιαίτερων συμφέροντων. Στις μέρες μας, το φαινόμενο αυτό παρατηρείται και στους κόλπους της Εκκλησίας. Ο Αρχιεπίσκοπος είναι πλέον δημόσιο πρόσωπο και κατασκευάζει το προφίλ του διαμέσου των μέσων. Πώς ένας Αρχιεπίσκπος χτίζει το προφίλ του σημερα;

            Τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, ο Αρχιεπίσκοπος έστειλε απ’ευθείας επιστολή προς τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν (θέμα της ήταν η αναστήλωση ενός ναού στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου) και ισχυρίστηκε ότι έλαβε θετική απάντηση με επιστολή από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες όμως, ο Αρχιεπίσκοπος δεν έλαβε ποτέ τέτοια επιστολή ούτε είχε απ’ευθείας απάντηση από τον Τούρκο πρωθυπουργό. Οι πληροφορίες αυτές διέρρευσαν από μέλη τις Εκκλησίας, ενώ σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις πρόκειται για μια κατασκευασμένη είδηση η οποία σκοπό είχε την ενίσχυση του προφίλ του αρχιεπισκόπου.

            Η ίδια η Εκκλησία της Κύπρου έχει μια άρτια επικοινωνιακή οργάνωση ώστε να μπορεί να δομεί κατά βούλησιν το δικό της προφίλ, αλλά κυρίως το προφίλ του αρχηγού της. Το Γραφείο Επικοινωνίας της Εκκλησίας εκδίδει δελτία τύπου μετά από κάθε συνάντηση της Ιεράς Συνόδου, τα οποία ενημερώνουν για τα θέματα που συζητήθηκαν στη συνάντηση. Το γραφείο είναι οργανωμένο έτσι ώστε καμία πληροφορία να μην διαρρέει, ενώ κανένα μέλος του γραφείου δεν μπορεί να επικοινωνεί με εκπροσώπους των ΜΜΕ εαν πρώτα δεν πάρει έγκριση από τον γραμματέα του γραφείου και αφού αυτός με τη σειρά του συμβουλευθεί τον ίδιο τον αρχιεπίσκοπο. Έτσι, από το γραφείο φεύγουν συγκεκριμένες και προσεγμένες πληροφορίες. Εαν οποιαδήποτε πληροφορία διαρρεύσει από τους κόλπους της Εκκλησίας, αυτό γίνεται για δύο λόγους: ο πρώτος είναι ότι διέρρευσε σκόπιμα με έγκριση του ιδίου του Αρχιεπισκόπου για συγκεριμένους λόγους. Η άλλη εξήγηση είναι ότι διάφοροι διαφωνούντες με τον αρχιεπίσκοπο, διοχετεύουν σκόπιμα  πληροφορίες προς τα έξω με σκοπό να πλήξουν τον ίδιο τον αρχιεπίσκοπο.

            Ο Αρχιεπίσκοπος δεν χτίζει το προφίλ του χρησιμοποιώντας μόνο τα ΜΜΕ˙ κοινωνεί τις πολιτικές του απόψεις κατευθείαν στους πιστούς. Κάθε Κυριακή αλλά και κάθε μεγάλη γιορτή, όπου μαζεύονται πολλοί πιστοί στις εκκλησίες, ο αρχιεπίσκοπος εκδίδει εγκυκλίους στις οποίες αναλύει τις πολιτικές του απόψεις και με την επίφαση του γενικού συμφέροντος, προτρέπει τους πιστούς να συμπεριφερθούν με συγκεκριμένο τρόπο απέναντι σε διάφορα πολιτικά (και όχι μόνο) γεγονότα.  Προσφάτως, ο ίδιος αρχιεπίσκοπος, είχε μοιράσει στους πιστούς στις εκκλησίες, καθώς και σαν ένθετο σε συγκεκριμένη εφημερίδα, βιβλίο με καθαρά  πολιτικό περιεχόμενο (εξηγούσε γιατί ήταν επιβλαβές για την Κύπρο το Σχέδιο Ανάν). 

Αυτές είναι μόνο μερικές στρατηγικές τις οποίες χρησιμοποιεί ένας αρχιεπίσκοπος για να χτίσει το προφίλ του. Ο συγκεκριμένος αρχιεπίσκοπος, χρησιμοποιώντας τις στρατηγικές αυτές, έχει συγκεντρώσει, σε μεγάλο βαθμό, τα φώτα της δημοσιότητας στο πρόσωπό του. Είναι αντικείμενο συνεχούς ποαρακολούθησης από τους δημοσιογράφους και αυτό όχι μόνο το εκμεταλλεύεται στο έπακρον αλλά φροντίζει με κάθε ευκαιρία να διατηρεί την κατάσταση αυτή ως έχει. Η Εκκλησία έχει πλήρη επίγνωση της δύναμης των ΜΜΕ και οργανώνεται με τέτοιο τρόπο, πλέον, ώστε να συμβαδίζει με τις επιταγές της νέας εποχής της πληροφορίας.   

Σάββας Κυριάκου

Συνέντευξη με τον Τάκη Μπαρμπέρη

Είναι δύσκολο να ορίσεις τι είδους μουσικός είναι ο Τάκης Μπαρμπέρης˙ ροκάς, τζαζίστας ή μήπως κάτι άλλο; Το σίγουρο είναι ότι ο Τάκης είναι ένας ποιοτικός μουσικός και συνθέτης στην εποχή της εμπορευματοποιημένης μουσικής. Έχει σπουδάσει κλασική κιθάρα στο Εθνικό Ωδείο με το Δημήτρη Φάμπα και έχει να επιδείξει πλούσιο έργο κυρίως στο χώρο της jazz μουσικής. Σήμερα ο Τάκης Μπαρμπέρης είναι 47 ετών αλλά φαίνεται και αισθάνεται πολύ νεότερος. Με υποδέχτηκε στο πατρικό του στο Χαϊδάρι, ένα απίστευτα δροσερό ημιυπόγειο όπου έπεζε μουσική μικρός, φορώντας μια απλή βερμούδα και μπλουζάκι, ενώ δεν δίστασε να παίξει κιθάρα ή να μου δείξει κάποιους δίσκους για να γίνει πιο κατανοητός. Συζητούσαμε πίνοντας καφέ δίπλα στο γραφείο του και στην πλούσια συλλογή του από cds και δίσκους βινυλλίου.  Ένας λιτός άνθρωπος με πλούσιες ιδέες... Π@π@κι: Πότε ήρθες για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική; Τάκης Μπαρμπέρης: Από παιδί. Στον πατέρα μου άρεσε πολύ η μουσική αλλά τότε δεν είχαν καμιά σχέση με την jazz, ειδικά μια λαϊκή οικογένεια όπως η δικιά μου. Βέβαια κάποιοι από το περιβάλλον μου είχαν σχέση με τη μουσική˙ ο παππούς μου έπαιζε λαούτο και ο θείος μου κιθάρα αλλά εμένα δεν με ενδιέφερε τότε καθόλου αυτού του είδους μουσική. Γενικώς όμως η μουσική ήταν κάτι το αγαπητό στο σπίτι. Ο πατέρας μου για παράδειγμα αγόρασε κάποτε ένα πικάπ όταν άλλοι θα έκαναν κάτι διαφορετικό με τα ίδια χρήματα. @: Πώς προέκυψαν οι σπουδές σου στη μουσική; Τ.Μ.: Ο αδερφός μου σαν μεγαλύτερος άκουγε ήδη ροκ μουσική και αυτό με βοήθησε να έρθω σε επαφή με αυτό το είδος μουσικής. Από τότε αρχίσαμε να φτιάχνουμε τα δικά μας γκρουπάκια και να παίζουμε μουσική, με ντράμς από κουτιά απορριπαντικών και τέτοια, σε υπόγεια, να σαν κι αυτό το σπίτι εδώ. Οπότε παίρνω μια κιθάρα και λίγο αργότερα ο πατέρας μου με γράφει στο Εθνικό Ωδείο. Από 15-16 χρονών είχα αρχίσει να παίζω σε συναυλίες και σε αυτό βοήθησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι νέοι τότε ακούγανε ροκ, δεν ακούγανε σκυλάδικα. @: Πότε έκανες τα πρώτα σου βήματα στη ως επαγγελματίας μουσικός; Τ.Μ.:Από 18 χρονών δίδασκα μοντέρνα κιθάρα. Ήμουνα από τους πρώτους στην Ελλάδα. Σε μεγάλο βαθμό είμαι αυτοδίδακτος στην μοντέρνα μουσική. Αυτό όμως είναι και καλό και κακό. Κακό διότι έχασα χρόνο για πράγματα που σήμερα θα τα πω σε ένα μαθητή μου μέσα σε 1-2 χρόνια. Εγώ χρειάστηκα 12 χρόνια . Μπορεί να είναι και καλό διότι με το να ανακαλύψω διάφορα πράγματα μόνος μου τελικά έγινα αυτό που έγινα. Η πρώτη μου δουλειά όμως ήρθε το -90 με το «Something from July» οπόταν αρχίζω σιγά σιγά να στρέφομαι προς την jazz. Η δουλειά αυτή είχε έντονα στοιχεία  από αμερικάνικη και ευρωπαϊκή jazz, funk ,latin αλλά και ροκ. @: Τα ροκ ακούσματα επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τις συνθέσεις σου... Τ.Μ.: Αν και παίζω και διδάσκω jazz ποτέ δεν σταμάτησα να είμαι ροκάς με την πλατιά έννοια. Ξεκίνησα από αυτό και είναι κομμάτι του εαυτού μου. @: Τι σε έκανε να στραφείς από την ροκ στην jazz μουσική; Τ.Μ.: Αυτό έγινε σιγά σιγά, αρχικά πειραματιζόμενος με διάφορα είδη της ροκ. Αν έχω καταφέρει κάτι στη ζωή μου είναι ότι έχω αποβάλει κάποια κολλήματα. Σιγά – σιγά, προχορώντας, και αυτό είναι όλο το ζουμί, άρχισαν να με ενδιαφέρουν και άλλα πράγματα. Δηλαδή άκουσα ινδική μουσική και έπαθα πλάκα. Ακουσα Ηπειρώτικα αλλά με άλλο αυτί πλέον. Αν και υποτιμούσα στην  αρχή τα παραδοσιακά, η jazz και η ροκ μου άνοιξαν τα μάτια. Αντί να ξεκινήσω με αυτό που είχα δίπλα μου και το υποτιμούσα, σιγά σιγα ανοίχτηκα σ’αυτό μέσω άλλων ειδών μουσικής. Δηλαδή κατάλαβα ότι το αίσθημα που σου δίνει ένας αμερικάνος μαύρος σαξοφωνίστας, σου το δίνει και ένας καλός ηπειρώτης κλαριτζής. Εαν παρέμενα κολλημένος σε ένα μόνο είδος μουσικής δεν θα το καταλάβαινα ποτέ αυτό. @: Δηλαδή οι συνθέσεις σου είναι ένα αμάλγαμα διαφορετικών ήχων από διαφορετικούς πολιτισμούς... Τ.Μ.: Βέβαια. Αυτό όμως γίνεται αυθόρμητα. Δεν λέω ότι θα βάλω 10 κιλά Ινδία και 2 κιλά κάτι άλλο. Αυτό γίνεται μόνο του. Ό,τι αγαπάς θα σου βγει. Οτιδήποτε θα το εκτιμήσω ακόμη κι αν είναι ένα απλό ρεμπέτικο με ένα μόνο όργανο, αν αυτό είναι αυθεντικό. Σημασία έχει το αυθεντικό, το απλό πράγμα που έχει ψυχή. @: Τι σημαίνει για σένα η μουσική; Τ.Μ.: Είναι η ζωή μου. Από τότε που ξεκίνησα να ασχολούμαι δεν έχει περάσει μέρα που να μην είναι μέσα στο μυαλό μου. Από την ώρα που ξυπνάω μέχρι να κοιμηθώ. Είμαι μουσικός, το νιώθω αυτό το πράγμα. Αυτή η δημιουργηκότητα είναι κάτι που με κρατάει ζωντανό. @: Τι σε εμπνέει να γράψεις μουσική; Τ.Μ.: Όλα. Να το ορίσεις δεν μπορείς αυτό το πράγμα. Άλλοι λένε ότι γράφεις μόνο όταν είσαι δυστυχισμένος, ή χαρούμενος, ή ερωτευμένος. Αυτά όμως δεν ισχύουν. Μπορεί να είσαι χάλια αλλά να γράψεις κάτι αριστουργηματικό. Μπορεί να είσαι χαρούμενος και να χαίρεσαι απλώς τον ήλιο και τη ζωή αλλά και πάλι να γράψεις μουσική. Η ψυχή μας, ο χαρακτήρας, το πνεύμα και τα βιώματά μας είναι φίλτρα για όλ’αυτά. Δεν ξέρεις πώς γίνεται αυτό. Μόνα τους γίνονται πολλά πράγματα. @: Ο τελευταίος σου δίσκος κυκλοφόρησε πριν έξι χρόνια. Πού οφείλεται όλη αυτή η καθυστέρηση; Τ.Μ.: Ναι, έχουν περάσει έξι χρόνια χωρίς κάποιο δίσκο αλλά αυτό δεν σημαίνει απραξία διότι έχουμε αρκετάlive.Παράλληλα γράφω μουσική και δισάσκω σε ωδείο. Είμαι εν ενεργεία πλήρως. Αυτό όμως δεν είναι μόνο δικό μας θέμα. Εδώ οι διάσημοι τραγουδιστές δυσκολεύονται να βγάλουν  κάποιο δίσκο... @: Οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες δηλαδή δεν σας προωθούν όσο θα έπρεπε; Τ.Μ.: Γενικά η δισκογραφία είναι πεσμένη πολύ. Αλλά εντάξει, εγώ είμαι από τους τυχερούς επειδή συνεχίζω να βγάζω τις δουλειές μου χωρίς να τις πληρώνω. @: Ποιό είναι το επίπεδο της ελληνικής jazz; Τ.Μ.: Είναι αρκετά ψηλό διότι βλέπεις πλέον πιτσιρικάδες με επίπεδο και με το δικό τους group. Εγώ θυμάμαι, στην ηλικία των 16-18 χρονών, υπήρχαν groups αλλά όχι πολλά. Τώρα θα βρεις πολλά παιδιά καταρτισμένα και με όλα τα απαραίτητα όργανα. Σήμερα υπάρχει η ευκολία να πάρεις όργανα πολύ πιο εύκολα. Με ψιλολεφτά παίρνεις ένα αξιοπρεπέστατο όργανο. Τότε έπρεπε ο πατέρας σου να είναι πλούσιος. @: Πώς μπορεί ένας νέος μουσικός να επιβιώσει σε μια τόσο απαιτητική κοινωνία και παράλληλα να παραμείνει ποιοτικός; Τ.Μ.: Έχει να κάνει με το στόχο που έχεις βάλει. Δηλαδή να είσαι ειλικρινής και συνεπής με τον εαυτό σου. Ακόμη και να πας σε ένα reality, να γίνεις φίρμα και να βγάζεις λεφτά, αν αυτό είναι ο στόχος σου και σε ικανοποιεί  ,έχει καλώς, αυτό δείχνει ότι ως εκεί πάς. Και μάλιστα χωρίς να δυσκολευτείς πολύ όπως εγώ. Εκεί όμως στην ουσία θα κάνεις ότι σου λένε άλλοι. Μάλλον δεν έχει και πολύ σχέση με την τέχνη της μουσικής  αλλά απλά με ένα φανταχτερό επάγγελμα. Καλό θα ήταν να βρεις μια χρυσή τομή. Αλλά στο τέλος να μπορείς να κοιμηθείς ήσυχος τη νύχτα, και αυτό είναι η μεγαλύτερη ευτυχία στον άνθρωπο.Εγώ μπορεί να μην έχω τα λεφτά αλλά θα σκάσει έναmail από την Ολλανδία και θα σου λέει « ήρθα στην Ελλάδα, έχω πάρει το cd σου και έπαθα πλάκα». Πρέπει να μπορείς να πεις κάτι στον άλλο. @: Η εμπορευματοποίηση της μουσικής υποβιβάζει το επίπεδό της; Τ.Μ.: Δεν θα το έλεγα αυτό. Πολλές φορές φταίνε και οι καλλιτέχνες διότι δέχονται τις προτάσεις των εμπορικών εταιρειών χωρίς να έχουν καν το επίπεδο και την γνώση να προτείνουν κάτι δικό τους. Εγώ δεν θα το έκανα αυτό. @: Τι ρόλο παίζουν στην καριέρα ενός μουσικού οι γνωριμίες του; Τ.Μ.: Οι γνωριμίες πάντα παίζουν κάποιο ρόλο αλλά στον κύκλο το δικό μου δεν νομίζω αυτό να έχει και πολλή σημασία. Η τύχη πάντα παίζει κάποιο  σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. @: Τι ρόλο μπαίζει η τεχνολογία στη δουλειά σου; Τ.Μ.: Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Ειδικά ο υπολογιστής, γιατί σου δίνει τη δυνατότητα να πειραματιστείς. Και αυτά τα έμαθα μόνος μου με πολλή δουλειά. Πολλές φορές είχα τη σύνθεση αλλά με την τεχνολογία μπόρεσα να την εμπλουτίσω και να της δώσω  ηχοχρώματα που λίγα χρόνια πρίν δεν μπορούσα καν να φανταστώ . Ας πούμε στην τελευταία μου δουλεια πήρα πολύ μικρά μέρη από παλιά λαϊκά του ’60 και τα έμπλεξα αρμονικά με μιά συνθεσή μου.Ειδικά τώρα μπορείς να γράψεις κάτι και σε λίγο να το ακούσεις. @: Ο Τ. Edison έχει πει ότι «οι μεγαλοφυίες είναι 1% μεγαλοφυία και 99% ιδρώτας». Συμφωνείς; Τ.Μ.: Συμφωνώ απόλυτα. Απόλυτα. Διότι και η έμπνευση έχει δουλειά. Αυτό που σου έρχεται το δουλεύεις. Η έμπνευση περνάει και αν δεν κάτσεις να τη δουλέψεις, πάει, έφυγε. Και ο αδελφός μου είχε ταλέντο αλλά το βράδυ πήγαινε στην πλατεία με τους φίλους του, ενώ εγώ θα καθόμουν στο σπίτι αρκετές ώρες μελετώντας. Είχα το μεράκι. Ταλέντο μάλλον σημαίνει και να κάτσεις να δουλέψεις. @: Τι να περιμένουμε από εσένα στο προσεχές μέλλον; Τ.Μ.: Είναι δύο δουλειές που σκοπεύω να βγάλω. Η μια είναι ένα Live στο Παράφωνο τη Μεγάλη Πέμπτη του ‘96 με το σπουδαίο  μας κλαρινετίστα Πετρολούκα Χαλκιά με τίτλο «Εν παραλλήλω». Η καινούρια μου δουλειά βρίσκεται ακόμη υπό διαμόρφωση αλλά ελπίζω του χρόνου να έχει βγει. Θα είναι κάπως στο ύφος της τελαιευταίας μου δουλειάς «Porto Kayiο». ‘Εχουν μαζευτεί πολλά κομμάτια και δυστυχώς δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω.